Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Naiwność całej fabuły, prostolinijność wątków i płaskość bohaterów, to jedno. Drugie to używanie pojęć, o których bohaterowie z XV wieku słyszeć zupełnie nie mogli. Raubritterzy narodzili się 3 wieki później. Kaganek oświaty był jeszcze kilkadziesiąt lat po nich. Narrenturm to nazwa własna także z XVIII wieku i to na dodatek dotyczy budowli z Wiednia.
Pojęcie embargo to także lata 1590 - 1602.

Jak widać wszystko jest tam wymieszane i bez ładu oraz składu. Drużyna zbawiająca świat, jedzie i jedzie i jedzie jak wenezuelska telenowela. Raz wpadną w pułapkę, raz z niej wyjdą i właściwie można pominąć 10 rozdziałów i niewiele stracić.

Zdecydowanie zbyt mało jest tutaj o husytach i genezie wojen religijnych. Wszystko jest bardzo mocno uproszczone. Za to zdecydowanie zbyt dużo jest o latających ławkach, łopatach i innych bajkowych artefaktach.

Naiwność całej fabuły, prostolinijność wątków i płaskość bohaterów, to jedno. Drugie to używanie pojęć, o których bohaterowie z XV wieku słyszeć zupełnie nie mogli. Raubritterzy narodzili się 3 wieki później. Kaganek oświaty był jeszcze kilkadziesiąt lat po nich. Narrenturm to nazwa własna także z XVIII wieku i to na dodatek dotyczy budowli z Wiednia.
Pojęcie embargo to...

Tendencyjna, wulgarna, stronnicza, zasadniczo wylewające żale autora bez większej, merytorycznej treści.

Biedna autorzyna narzeka na dług publiczny generowany przez PO. Szkoda, że w czasach PiS, zwiększył się on prawie dwukrotnie. Narzeka na media sterowane przez polityków. Za to obecnie zapewne TVPiS jest szczytem niezależności. Wychwala się własną elokwencją i inteligencją, a nie potrafi odróżnić relatywnego porównania między procentami a punktami procentowymi.

Wszędzie widzi źdźbło w oku opozycji, belki w oku swoich pupili nie dostrzega. Przynajmniej w okresie pisania książki, gdyż obecnie już dostrzegł, stwierdził, że PiS zwariował i się od nich próbuje odciąć. Szkoda, że w swoich wypocinach wyzywa innych od ślepców, głupców, którzy nie dostrzegają co się dzieje dookoła.

Dobrze, że ów król lemingów w końcu sam to dostrzegł. Bardzo zabawnie czyta się jego wypowiedzi zawarte w książce w zestawieniu z jego wypowiedziami sprzed kilkunastu miesięcy i obecnych.

Tendencyjna, wulgarna, stronnicza, zasadniczo wylewające żale autora bez większej, merytorycznej treści.

Biedna autorzyna narzeka na dług publiczny generowany przez PO. Szkoda, że w czasach PiS, zwiększył się on prawie dwukrotnie. Narzeka na media sterowane przez polityków. Za to obecnie zapewne TVPiS jest szczytem niezależności. Wychwala się własną elokwencją i...

Połączenie literatury faktu z próbą jej fabularyzacji wyszło fatalnie. Dialogi są mocno naciągane i sztywne, a scenki rodzajowe, które mają tworzyć warstwę fabularną, są przeciągnięte i mocno sztuczne. Z jednej strony autor zbywa pewne oczywiste dla niego tematy sformułowaniami o "mokrości wody". Z drugiej jednak podczas spotkania dwóch oficerów wysokiej rangi, ich dialogi są aż usiane oczywistościami z ich fachu.

Autor z jednej strony próbuje grać elokwentnego i obytego ze służbami w swoim przedstawieniu się jako postać fabularna, a z drugiej tłumaczone są mu podstawy. Z punktu widzenia fabuły aż zgrzyta taka sprzeczność. Oczywiście trzeba to wytłumaczyć czytelnikowi, żeby przypadkiem nie pomyślał inaczej, niż po linii wywodów autora. Czytelnik ma bezmyślnie przyswajać podawane fakty i być zszokowanym na zawołanie.

Jedyne co w książce tak szokuje, to tendencyjność wypowiedzi. Po lekturze ma się wrażenie, że najlepsze lata dla Polski to były 2005-2007, kiedy to u władzy był PiS. Wcześniej to rządził TW Bolek, kolesie z przyszłej platformy finansowani przez Niemców, komuniści z SLD, łapówkowicze z PSL, no i najwięksi złodzieje z PO.
Gdyby nie PiS i AWS, to nie byłoby co zbierać. Prawda jest taka, że kradli wszyscy. Ale jako że autor, jak sam się przyznaje, jest powiązany z prawicą, to przecież na swoich nie warto nadawać.

Połączenie literatury faktu z próbą jej fabularyzacji wyszło fatalnie. Dialogi są mocno naciągane i sztywne, a scenki rodzajowe, które mają tworzyć warstwę fabularną, są przeciągnięte i mocno sztuczne. Z jednej strony autor zbywa pewne oczywiste dla niego tematy sformułowaniami o "mokrości wody". Z drugiej jednak podczas spotkania dwóch oficerów wysokiej rangi, ich dialogi...